|
Wat een jaar laten we achter… Niemand kon er onderuit: corona had en heeft ons in de greep. In de trainingen leren we om de chauffeur van onze bus te blijven. Het vroeg inspanning om dit te doen. Om niet meegesleurd te worden door de vele info en angstscenario’s. Soms lukte het niet, dan overviel het ons gewoon. En dan kwam plots die veerkracht weer kijken. De golven waar we in mindfulness zo vaak over spreken waren vaak te voelen. Lopende groepen die gelukkig ‘live’ konden starten werden online verder gezet. Een mindfulness oefening van een half uurtje online via Zoom werd een alternatief voor de gezamenlijke wekelijkse wandelingen. Hierdoor bleven we contact houden en voelden we de verbinding. Het gevoel van allemaal in hetzelfde schuitje te zitten geeft troost. Het houdt ons ook bij de mindfulness-les. Wat een grenzen werden er hier verlegd! Echte helden noem ik hen die nog nooit met zoom werkten en het nu klaarspeelden om mee te doen. Echte helden die dat online gebeuren aandurfden. En we doen voort… mindfulness helpt ons immers om ruimte te maken voorbij de angst, openheid te zien voorbij de regels. Zodat we in al onze menselijkheid elkaar aanmoedigen en de hoop wakker houden op een beter 2021. Tegen sterrenloze nachten. Veel te lang op tekens wachten Stuur ik je mijn denkbeeldige armen. Vouw ze om je schouders heen Over hoop- en vreesgedachten. Leg ze om vergeet verdriet Of om een trappelend verlangen En als de nacht voorbij is. Jij zonder verder kan. Stuur ze door of gooi ze open. Wijd als de ramen in het voorjaar. Een nieuwe lente in! Kate Schlingemann Ontvang dan hier en nu mijn denkbeeldige armen, vouw ze om je schouders heen en als het maar effe kan: stuur ze door en kijk nu al uit naar die nieuwe lente: het mag! 2021 Happy New Year 
0 Opmerkingen
|