We schrijven augustus 2023: ik wil even stilstaan. Dit is wat deze midzomertijd vermag:

Mogen stilstaan - Zalig even niks te doen – kunnen genieten van de lange zomerdagen mét zon of regen… het doet er niet echt  toe.

Rustig kunnen terugkijken naar de eerste helft van 2023. Vaststellen dat de naweeën van Corona én de gevolgen van de oorlog in Oekraïne nog steeds als een luis in de pels aanwezig waren maar dat we mét en doorheen deze turbulente tijden onze weg terug mochten vinden.

En zo terug durven vooruit kijken vanuit het inzicht dat er andere accenten te leggen zijn.

Waar ik dan mee bezig ben is zachtheid, mildheid die je te combineren hebt met daadkracht en moed.

Mijn overtuiging is, eender wat morgen mag brengen, er nood is aan mildheid én daadkracht. Hierin balans vinden is de opdracht van deze turbulente tijden en valt te leren!!

Zoals alle levenslessen begint deze les bij jezelf.

Mindfulness ontwikkelde hiervoor een programma: de vervolg en verdiepingstraining die ook wel compassie-training genoemd wordt.
​
Mijn hoop is dat velen met mij deze weg mogen maken! Laat ons elkaar daarin aanmoedigen!

We sluiten dit jaar af met even terug te  kijken:
​
Na die lange, warme droge zomer kwam er een najaar waar aarzelend stappen werden gezet om het leven terug op te pakken. Dat leven met al die vreemde wendingen van de laatste jaren.
Er zijn immers de naweeën van corona die diep nazinderen én er is die bizarre oorlog die ons treft in de kleine dingen van de dag: dure boodschappen, energiekosten…

Maar nog even terug naar de zomer waar een superfijn mindfulness weekend doorging daar in Rosario in het lieflijke Beveren.
En dan, met nieuwe moed het najaar in. Terug mogen lesgeven aan een groep, zelfs in november aan een grote groep. Het voelde onwezenlijk.

Opmerkzaam blijven voor dat wat jouw leven beroert en daar op zijn best mee omgaan: dit hebben we te doen. Goed zorgen voor jezelf is daar een onderdeel van.
Een paar deelnemers deden dit door te starten met de Compassie-en verdiepingstraining. Ontdekken hoeveel oordeel en zelfkritiek er vaak in die geest en dat hart aanwezig is en dan dit kunnen ombuigen doorheen de verdiepingstraining. Het helpt om beter om te gaan met de frictie van het dagelijkse leven.

In oktober kwam de herfst: Frisse ochtenden, regen en wind… het voelde weldadig aan om de wisseling van de seizoenen zo duidelijk te voelen.

Het geeft hoop dat doorheen de wisselende narigheden van deze tijd het besef er is dat alles continu in ontwikkeling is. In het mindful wandelen oefenen we elke maandag (nu reeds 7 jaar  lang) om hiermee contact te houden. Even stil staan en dan misschien komen bij dat wat goed is. Je plots realiseren dat ten diepste alles loopt zoals het loopt. En terug dat vertrouwen vinden in die veerkracht en die menselijkheid die ons draagt en steunt om in de maalstroom van het leven waardig en met plezier je ding te doen.

Ik wens het je toe… dat 2023 je mag openen om het vertrouwen te blijven vinden jezelf en je medemens.

Zoveel licht in deze maand.
Het maakt de dagen lang, de nachten kort.
Het lijkt wel elk jaar nieuw, alsof we niet meer wisten dat er zoveel licht kan zijn.
Dat licht dat energie geeft, hoop ook, ondanks alles!
Er is de goesting die groeit, elke dag een beetje meer om de zomer die er aankomt te beleven als een zomer waarin we ons terug mogen openen!


En ja, in augustus gaan we terug naar Rosario op Zomerweekend!
Rosario: een prachtige plek die uitnodigt tot verstilling.
Even tijd de tijd nemen, alles terug wat opfrissen om daarna opgeladen het najaar in te gaan.
We doen het weeral vanuit die veerkracht die zorgt dat er aanmoediging is, inspiratie zomaar gegeven aan elkaar!
Dat het licht van de zomer ook jou mag beroeren!
​

We leven in bizarre tijden… Corona lijkt voorbij maar het is niet. Wat we nooit meer hadden gedacht en verwacht is terug: oorlog dicht in onze buurt!
Het lijkt niet te stoppen. Het maakt boos en verlamd ons.

In deze tijden hebben we te dealen met dit bizarre, zo goed als het gaat en liefst met de waarden van waaruit we leven. Deze niet verliezen ondanks alle angst die dit allemaal oproept.
Een dak boven je hoofd, voldoende en gezond eten, zorg voor zieken, vrij kunnen bewegen, respect voor mensenrechten…kortom je veilig voelen om mens te zijn.
Als ik terugkijk naar dit voorjaar dan hebben we het gedaan: we stonden niet stil en leefden onze waarden.  Mensen kwamen terug buiten soms schoorvoetend. De mogelijkheid om trainingen individueel te kunnen volgen werd gebruikt. Groepen komen met mondjesmaat terug op gang. We durven terug omdat de nood zich laat voelen. Nood om die zo noodzakelijke veerkracht te blijven aanspreken.
De Compassie- en verdiepingstraining blijkt ook een fijne weg te zijn om contact te blijven houden met de waarden van waaruit we leven maar die we soms niet meer in beeld hebben omdat angst ons overmand.

They Can't Cancel the Spring

Samen met David Hockney zeggen en weten dat de lente niet tegen te houden is, ondanks corona of oorlog… Doorheen de dorheid van de winter de lente zien komen: het gebeurt aan ons. We hebben het enkel te zien, ons ervoor te openen en het te leven.
​
Wens je een fijn Paasfeest straks.
Dat je de vreugde mag blijven voelen van de lente die niet tegen te houden is!

Ik kijk terug naar wat ik schreef een jaar terug. Toen was er de verwachting dat we een jaar verder zonder virus zouden zijn. Het is niet!
De waarheid dringt door dat we mét het virus zullen moeten leren leven. En we doen het.  Die onvermoede veerkracht laat zich horen, zien, voelen, ruiken, proeven!
“Er is altijd hoop. De hoop zit in het leven zelf” een quote van Dirk De Wachter die ik graag citeer. David Hockney schilderde dit: Zelfs in de donkerste nacht is het er. Soms is er moed nodig om het te  zien, geduld ook en vertrouwen. Het vraagt dat we niet stilstaan maar bewegen. In de ratrace van activiteiten  bewust doen wat we te doen hebben. Mindfulness is een manier om bewust te blijven van dat ‘doen’. Dus ja, soms vraagt dit even stilstaan om daarna terug meer in balans je ding te doen. Je mentaal gezond houden in deze onzekere tijden is een opdracht.
Dus ik blijf gaan, doe de dingen waarin ik geloof en plan terug opnieuw basistrainingen in de stellige hoop dat het terug ‘live’ kan. Op het programma staat ook de Verdiepingstraining. In kleine groepjes starten we in januari deze compassietraining.
En zo houden we onze geest open en helder zodat we kunnen dealen met het lastige en het licht blijven zien, de hoop blijven voelen…
Een hoop op een gelukkiger en gezonder 2022!

Met voorzichtige stapjes zetten we het najaar in.

Zo vreemd om voelen dat dit moed vraagt. Het teruggefloten worden zit er diep in: dit wil ik mezelf niet meer aandoen!
Zo fijn dan weer om deze kwetsbaarheid te herkennen bij velen…

Samen doen we dit en het is weer in het gedachtengoed van mindfulness dat ik de kracht en de inspiratie vind om dit te kaderen en ermee om te gaan.

We laten een ongeziene, heftige tijd achter ons en we gaan iets nieuws tegemoet… met bevende handen schrijven we nieuwe plannen in de agenda’s.

Graag wil ik een aantal basiskwaliteiten van mindfulness hier op een rijtje weergeven:
Vertrouwen, overgave, niet streven, zo goed als het gaat dit moment accepteren zoals het zich aandient, je openen voor de gehele realiteit, niet oordelen, loslaten. En de grote noemer voor al deze kwaliteiten niet vergeten: de vriendelijkheid.
Met een open, vriendelijke houding en veel zorgzaamheid en respect zowel voor onszelf als voor de ander het leven tegemoet treden. Dat hebben we te doen.
​
Hierbij past de quote van Johan Terryn die mij opviel te midden van de soms verhitte vaccin-discussies:
 
Het gif zit niet in de spuitjes.
Het gif zit daar waar we elkaar toelaten
Om ons af te keren van de rest want daar is enkel
Nog het drijfhout van het eigen gelijk.
 
Voor iedereen veel zorgzame openheid gewenst.

We schrijven april 2021.
Meer dan ooit hebben we geleerd om te leven met onzekerheid…
Onze hoop van gisteren kreeg serieuze uitdagingen. Soms werd het zoeken naar openheid om het te blijven doen: hopen!
Ondertussen leren we zoveel… met vallen en opstaan vinden we toch weer die kracht om op te staan, te blijven gaan! Soms verwonderd kijkend waar die veerkracht vandaan komt.
Onze 2-wekelijkse online sessies gaan door, al maanden na elkaar en we houden vol. Zolang corona ons parten speelt blijven we op post!
Aanmoediging hierbij is belangrijk. Het elkaar laten zien van het licht dat dan de één ziet en de ander kwijtraakt en daarna weer andersom.
En zo, als het ons lukt, elkaar wakker houden en elkaar herinneren:
 
Niet alles zit op slot:
de zonsopgang zit niet op slot, de frisse lucht niet.
vriendschap zit niet op slot, creativiteit niet,
 de lente niet, hobbys niet.
dromen zitten niet op slot,  vriendelijkheid niet, lezen niet,
 de regenboog zit niet op slot, een goed gesprek, verbeelding niet,
hoop zit niet op slot,  de bloesem niet, muziek niet, de zonsondergang niet…
 
Koester wat je hebt en tel niet alle dagen maar zorg dat de dagen tellen!
En wees mateloos mild voor jezelf als dit je soms niet lukt!

Wat een jaar laten we achter…
 
Niemand kon er onderuit: corona had en heeft ons in de greep.
In de trainingen leren we om de chauffeur van onze bus te blijven. Het vroeg inspanning om dit te doen. Om niet meegesleurd te worden door de vele info en angstscenario’s.
 
Soms lukte het niet, dan overviel het ons gewoon. En dan kwam plots die veerkracht weer kijken. De golven waar we in mindfulness zo vaak over spreken waren vaak te voelen.
 
Lopende groepen die gelukkig ‘live’ konden starten werden online verder gezet.
 
Een mindfulness oefening van een half uurtje online via Zoom werd een alternatief voor de  gezamenlijke wekelijkse wandelingen.
 
Hierdoor bleven we contact houden en voelden we de verbinding. Het gevoel van allemaal in hetzelfde schuitje te zitten geeft troost. Het houdt ons ook bij de mindfulness-les.
 
Wat een grenzen werden er hier verlegd!  Echte helden noem ik hen die nog nooit met zoom werkten en het nu klaarspeelden om mee te doen. Echte helden die dat online gebeuren aandurfden.
 
En we doen voort… mindfulness helpt ons immers om ruimte te maken voorbij de angst, openheid te zien voorbij de regels.
Zodat we in al onze menselijkheid elkaar aanmoedigen en de hoop wakker houden op een beter 2021.
 
 
Tegen sterrenloze nachten. Veel te lang op tekens wachten
Stuur ik je mijn denkbeeldige armen. Vouw ze om je schouders heen
Over hoop- en vreesgedachten. Leg ze om vergeet verdriet
Of om een trappelend verlangen

En als de nacht voorbij is. Jij zonder verder kan.
Stuur ze door of gooi ze open. Wijd als de ramen in het voorjaar.
Een nieuwe lente in!
Kate Schlingemann
 
Ontvang dan hier en nu mijn denkbeeldige armen, vouw ze om je schouders heen en als het maar effe kan: stuur ze door en kijk nu al uit naar die nieuwe lente:
het mag!
​
2021
Happy New Year
​

Het zijn vreemde tijden. Wat een virus allemaal niet vermag. Alle plannen van april-mei-juni werden opgedoekt en wat met het najaar van 2020?

Onzekerheid troef! Laat dit nu net de uitdaging bij uitstek zijn voor iemand die mindfulness geeft!

De eerste weken van Corona waren ‘verlammend’.  Ongeziene maatregelen werden genomen die ons allemaal troffen.
Het deed wat met een mens! Heel troostend ervaarde ik dat we allemaal in hetzelfde schuitje zaten én ook de spontane wegen die er werden gezocht tot contact.

Dit laatste paste dan weer als zalf op de wonde van de verandering en de onzekerheid. Ik besefte dat deze kant van de crisis ook in het gedachtengoed van mindfulness te vinden is en wel in de nieuwe training die ik op stapel zette de laatste maanden: “Mindfulness en Compassie vervolg en verdiepingstraining”.

Goed bezig, dacht ik bij mezelf toen ik deze synchroniciteit opmerkte!

Maar het vraagt wat! Veranderen gebeurt niet vanzelf. Het vraagt inspanning en tijd om weerstand te ontdekken en te overwinnen. Techniek bleek super belangrijk te zijn: hoe leggen we verbinding vanuit ons kot! Ik kreeg het onder de knie met veel vallen en opstaan. Er kwamen nieuwe ideeën en andere vormen werden uitgevonden. Mijn creativiteit kreeg een boost mét resultaat: ik ging online!

Tot mijn verbazing een fijne ervaring: anders maar daarom niet minder waardevol!

Uit de grond van mijn hart hoop ik dat we in september terug ‘live’ kunnen gaan. Maar als dit niet zo is dan weet ik dat er andere wegen zijn. Je hoeft ze alleen maar te durven gaan! En is dat nu net ook niet iets wat mindfulness hoog in het vaandel draagt: open en nieuwsgierig kijken naar elk nieuw moment?
​
Kom en durf nieuwe wegen te gaan. Ik, samen met corona: we dagen je uit!

In het najaar gaf ik mindful@work voor medewerkers van De Voorzorg.
Op verschillende locaties 3 groepen van ongeveer 12 deelnemers per groep.
Ik mailde hen een 2-tal maanden later met de vraag of ze de mindfulness nog niet vergeten waren en ik ontving het volgende antwoord:
 
We zijn je niet vergeten hoor! We hebben vorige week onze eerste georganiseerde middagsessie ‘Mindful@WORK Middagbreak’ gehad, waarop de deelnemers van de mindful@work waren uitgenodigd maar ook alle andere collega’s welkom waren.
En supertof, we waren met zo’n 25 pers. Mensen namen andere collega’s mee. We deden de bodyscan van 30 min.
Het verliep vlot en iedereen was enthousiast!
 Om maar te zeggen dat mindfulness nog steeds leeft bij ons. De volgende sessies voor de komende 2 maanden zijn alvast ingepland
 
Wat mindfulness niet vermag:
Het werd een aanzet tot bewust omgaan met je aandacht en je tijd. Bovendien schept het verbinding. Het wordt een positieve vibe waardoor er met meer goesting en energie gewerkt wordt! Dikke pluim voor dit initiatief!